Lichtfeesten helpen ons, op weg naar kerst..
By corrie on 15 november 2020
Vind je het ook niet opvallend dat het feest van Sinterklaas een paar weken voor Kerstmis ligt? De verjaardag van de Sint had toch beter in de zomer kunnen vallen? Was wel zo handig geweest met het oog op spelende kinderen, de kadootjes en de lange zomervakantie! Maar nee, dit feest vindt plaats in de winter en hangt nauw samen met een tijd van voorbereiding op inwijding en vernieuwing.
Het valt juist in de donkere maanden van het jaar. In al dat donker zoeken we naar het licht. We doen dat door kaarsjes aan te steken, om zo wat ‘extra’ licht en gezelligheid te ervaren. Om met elkaar samen in de huiskamer een sfeer van warmte en gezelligheid op te bouwen. In voorbereiding, in afwachting van het Licht dat weer gaat komen.
Maar wordt het voor mij innerlijk ook feest of ga ik ten onder aan alle commercie? Kan ik het licht in mijzelf nog wakker roepen (oftewel geboren laten worden?) Ik wil proberen de vonk die ik in mij draag tot een mooie vlam te ontwikkelen. Dat licht in mijzelf kan alleen stralen en anderen tot heil zijn als ik zelf stevig in mijn schoenen kan staan.
Met het Michaëlsfeest aan het begin van de donkere jaargetijde neem je de moed op om deze weg te gaan. De aartsengel Michaël begeleidt ons gevecht met de krachten van de duisternis, die gesymboliseerd wordt in het oeroude en wereldbekende verhaal van st Michael die de draak verslaat. De engel Michaël met het zwaard staat symbool voor het gevecht van de vrije mens tegen alles wat hem verduistert en verkilt. Hij staat voor onze hoop dat we krachtig genoeg zijn: dat de draak uiteindelijk getemd aan onze voeten ligt!
De weg van innerlijke activiteit. Dan komt de eerste proef, de eerste inwijding: het feest van Sint Maarten, feest van offerbereidheid, goedheid en medeleven. Dit is de eerste grote stap in deze donkere maanden. Kun je werkelijk delen? St Maarten deelde zijn mantel in tweeën en gaf zijn halve mantel weg. Dat laatste is van belang. Een mens kan namelijk niet meer goed functioneren als hij innerlijk alles weggeeft. Ieder mens moet een deel behouden en zal dan merken dat deze halve mantel steeds weer heel, zo niet groter wordt. Hierdoor kan men steeds weer en meer schenken. Dit delen en schenken is een hoge kunst, die je pas goed kan leren hanteren als je inzicht hebt gekregen in jezelf.
Daarna komt het Sinterklaasfeest, dat diep is verankerd in de Nederlandse cultuur. Het verhaal van Sinterklaas is een zuiver esoterische en betreft opnieuw de voorbereidingen voor de grootste inwijding. Sinterklaas komt van over de Grote Zee. De zee is altijd beschouwd als de scheidslijn tussen deze en de Andere Wereld. Het witte paard de schimmel, is een essentieel gegeven. We zien de Sint dan ook nooit, never, rijden op een bruin of zwart ros. Nee, hij wordt van oudsher afgebeeld rijdend op een wit paard. Het witte paard symboliseert in de meeste culturen een symbool van de zon, van licht, leven en spirituele verlichting (bij de tarot, de Zon).
De Goedheiligman heeft ook een staf. Naast een voorwerp voor praktisch gebruik is een staf attribuut van een ingewijde. De staf is een oud symbool van bovennatuurlijke kracht. (ook Mozes, gebruikte zijn staf volgens de geschriften meerdere malen als een soort toverstaf en ook de Kluizenaar op de Tarot heeft een staf.)Wie zoet is krijgt lekker wie stout is de roe!
Wie zoet is, dat wil zeggen gezapig tevreden met het aardse bestaan, krijgt het stoffelijk en geestelijk voedsel van deze wereld, dat als lekker wordt ervaren en gemakkelijk te verteren is. Wie stout is, dat wil zeggen de moed kan opbrengen om een spirituele weg te gaan, krijgt ander geestelijk voedsel om te kunnen groeien (stout betekent in het oud-Nederlands niet ondeugend, maar dapper).
Sinterklaas heeft ook nogal wat verbanden met de Germaanse god. Wodan(Odin) de Alvader der goden, die al sinds de tweede eeuw vóór Christus door de Germanen in Noord-Europa werd vereerd. Wodan had Sleipnir, het achtbenige paard waarvan de schimmel is afgeleid. Hij had ook twee zwarte raven en deze vertegenwoordigden de vrouwelijke natuurkrachten, die net als mannelijke natuurkrachten in ieder mens schuilen. Wodan, god van de mannelijke natuurkracht werd geholpen door de raven Hugin en Munin die als sjamanen door een parallelle spirituele wereld vlogen om de waarheid over het gedrag van ons stervelingen te achterhalen. Samen met Wodan hielpen de raven om de mensen te genezen door herstel van hun natuurlijke balans in de menselijke persoonlijkheid tussen mannelijke en vrouwelijke krachten.
De Sint van nu heeft zwarte pieten waar de laatste tijd zoveel over is gesproken. Maar de symboliek van onze zwarte piet, is dus de vrouwelijke kracht, het onbewuste (yin, donker, nacht) dat altijd zwart wordt afgebeeld. Sinterklaas is dus het neerdalen van een hemelse energie, een hemels wezen, met het doel een menselijk wezen de kans te bieden zich te herstellen en te verlichten.
Na Sinterklaas volgen de dagen naar Kerst. Anno 2020 zegt kerst de meeste van ons, weinig tot niks meer. Toch is het die heilige nacht Midwinter (de langste nacht tussen 21-24 december) die al duizenden jaren lang voor velen op het gehele noordelijk halfrond een heel bijzondere nacht was. Het betekent het langer worden van de dagen. Het betekent dat het licht als het ware groeit. Het is tevens de symbolische weergave van een toename van inzicht en intellectuele groei en wijsheid. Licht was in mystieke zin altijd een symbool voor kennis, wijsheid en inzicht.
Al ver voor de midwinterfeesten van de Kelten werden in deze nacht in de Mysteriescholen diegenen die ingewijd werden door een laatste stadium van hun scholing gevoerd. Uitverkoren en geschikt geacht, hadden ze al een lange weg van innerlijke loutering doorlopen, waarin hen meer en meer inzicht ten deel viel in de grote geheimen van de mensheid en de kosmos. Ze hadden tot diep in hun ziel ervaren hoe het ware wezen van de mens louter Licht is, ze hadden de zwaarte van het aardse bestaan leren overwinnen.
Deze hele oude kennis en inzichten uit de vele Mysteriescholen leefde voort in de Keltische Midwinterfeesten. Men beleefde hoe het Licht werd geboren in de diepe duisternis van de winternacht. Zoals de oude ingewijden de overwinning van hun innerlijke ‘duisternis’ door de opstanding van de innerlijke zon beleefden, werd ook de opstanding van de uiterlijke zon beleefd.
Wij staan in deze tijd aan het begin van een hernieuwd weten, een weten met ons hart. We kunnen weer op zoek gaan naar de diepe betekenis van de geboorte en daarmee naar de diepste zin van ons bestaan. De mens ging steeds meer op eigen benen staan en maakte zich los van instellingen zoals de kerk. Dat wil niet zeggen dat de mens niet meer religieus is, maar dat hij zo zelfstandig is geworden, dat hij zelf zijn weg wil zoeken en vinden. Hij wil weten en begrijpen waar hij mee bezig is en niet in opdracht geloven en handelen. Door dit zelf te willen zoeken ontstaat er een soort lege ruimte en dan is de mens erg kwetsbaar voor allerlei verleidingen.
De uiterlijke wereld trekt zo sterk en eist steeds de aandacht op, zodat je sterk moet zijn je daar niet alleen aan over te geven en de hele zoektocht naar het mysterie mens en zijn verbindingen met de geestelijke wereld te vergeten. Hoeveel sprookjeshelden vergeten immers hun opdracht niet of vallen in slaap? Daarom vier ik de jaarfeesten. Dáárom vier ik kerst! Dit betekent dat het slapende goddelijke principe in ons ontwaakt en er in ons wezen een sterk verlangen tot ontwikkeling komt om tot de Bron terug te keren. Hierbij dienen het geloof in ons hart (vrouwelijke energieën) en de wijsheid in ons hoofd (mannelijke energieën) harmonisch samen te werken. Dan kunnen we op de juiste wijze de weg bereiden voor het nieuwe goddelijke Licht dat in ons wezen kan worden geboren.
De geboorte van Jezus in de stal als symbool voor de geboorte van het Grote Licht in het hart van de mens, dat is voor mij de betekenis van kerst. Ik wens je fijne donkere dagen vol licht
warme hartegroet Corrie.