Dag: 25 augustus 2021

Boeddha en de kluizenaar

Hij zit voor me, links van mij op tafel. Met zijn oosterse ogen gesloten, zijn handen in zijn schoot, gehuld in een grijsblauw gewaad. Ik mag graag naar het Boeddha-beeldje kijken als ik me afzonder om te mijmeren met mijn Tarotkaarten. Hij is, zoals hij daar met zijn ogen dicht zit een beetje stoïcijns gek. Dat was Boeddha eigenlijk ook wel een beetje, maar ja…. hij was een Prins en die veeg je niet meteen van tafel.

Het was misschien een beetje gek om eenzaam onder een boom te zitten, en te besluiten niet eerder op te staan voordat hij was verlicht. Tijdens deze meditatie gaat hij en Mara (het ’kwaad’) in gevecht met elkaar. Uiteindelijk moet Mara zich overgeven, omdat Boeddha ‘onthecht’ is, (hij is niet meer te claimen). Als hij weer opstaat is hij een Boeddha, een ontwaakte, hij heeft de ‘verlichting’ gevonden.

In stilte trek ik een tarotkaart uit de waaier van kaarten voor me. De Kluizenaar. Een oude man die de wereld verlaat en eenzaam op een bergtop staat. De Kluizenaar betreedt, net zoals Boeddha het pad van de geest en kan daardoor niet langer steunen op zijn omgeving. Hij wordt teruggeworpen op zichzelf, mag de strijd met zijn ego aangaan om tot inzicht en tot wijsheid te komen. Dit wordt ook uitgebeeld door de magische gele pelgrimsstaf waarmee hij zichzelf ondersteunt. Geel is de kleur van de geest, van mentale kracht, innerlijk bewustzijn en activiteit. Ook Boeddha verliet de wereld, het paleis en zijn familie om als een monnik te leven teruggetrokken van de samenleving.

Door in zichzelf te keren kan de Kluizenaar tot een hoger bewustzijn komen. In zijn hand een lantaarn. Het licht in de lantaarn symboliseert zowel het innerlijk licht van wijsheid als het licht waarmee wijsheid gezocht wordt. De kluizenaar is net zoals Boeddha zowel een zoeker als een gids, zowel een leerling als een leraar.

Ik kijk van het Boeddha-beeldje naar de Kluizenaarskaart op tafel. Ze vertellen me dat ik me even mag terugtrekken teneinde mijn geest te onderzoeken, me te verbinden met mijn eigen-wijsheid, om verworven inzichten te laten rijpen. Daarvoor hoef ik niet meteen mijn familie te verlaten om in alle afzondering op een hoge bergtop te gaan staan of naar India te vertrekken om onder een olijfboom te zitten. Dat kan gelukkig ook hier, in mijn workshopruimte in het rustige Purmerland.
Eén inzicht komt, door het mijmeren over het beeldje en de Kluizenaar, al tot me: De Kluizenaar draagt het licht, Boeddha werd (ver)Licht. Ik draag het Licht. En jij ook. …

Warme hartegroet
Corrie van Hese Balten