Dag: 28 maart 2023

De kaart van de Gehangene nodigt je uit om anders naar de situatie te kijken. Om je visie eens 180 graden te draaien. Vaak echter is de Gehangene ook een paradoxale kaart over kwetsbaarheid en kracht. Zijn lessen zijn gemakkelijk te begrijpen maar moeilijk te accepteren als ze op jezelf worden toegepast. Want wie wil zichzelf nou aan een boom zien hangen. Kwetsbaar voor de wereld. Wie wil nou zijn macht en vrijheid opofferen.

Terwijl de gedachte om ondersteboven aan een boom te hangen verontrustend is ziet de Gehangene op de afbeelding er kalm, bijna sereen uit. Wanneer je je verlangen naar controle opgeeft krijg je pas inzicht en ben je in een andere staat van zijn. Kijk maar eens naar zijn glimlach en de halo om zijn hoofd dat verlichting toont. Het inzicht laat je dan op een compleet andere wijze naar je leven kijken. Wanneer je door diepgaande levenservaringen inzicht hebt verkregen kun je het ervaren als een soort van inwijding.

Bij het trekken van de Gehangene  kan je op een moment in je leven zijn aangekomen waarop je het onrustige gevoel hebt vast te zitten. We kennen het allemaal wel, je wilt graag iets doen zoals jij het voor ogen hebt. We hebben graag controle en zijn druk doende met het buiten de deur houden van ongewenste situaties en met het naar ons toe trekken van de dingen die we wél wenselijk achten.
We hebben in onze maatschappij controle hoog in het vaandel staan. Overgave wordt al snel geassocieerd met zwakheid en mislukken.

Maar al heb je nog zo’n krachtig doorzettingsvermogen uiteindelijk word je toch een keer geconfronteerd met ziekte, ouderdom, het verliezen van een baan of partner, een vriend. Dan kun je ontdekken of je vertrouwen zo groot is dat je kunt meegaan in de stroom van het leven.
Overgave hangt samen met inzicht en niet door actie. Als er iets heftigs in je leven plaats vindt moet je door innerlijke spirituele processen heen, levenslessen die je nog niet als zodanig herkent. Je kunt ze dan, op dat moment als beproeving ervaren.

Na 8 maanden zwangerschap lag ik onverwachts en voor het eerst in mijn leven in het ziekenhuis. Met hoofdletters schreeuwde het in mijn hoofd: IK WIL DIT NIET! Het was nacht, ik lag in het donker en mijn lijf was na een moeilijke bevalling samengebald door pijn, onrust en weerstand. Vier etages hoger lag mijn pasgeboren kindje in een couveuse. Onze zoon, die slechts 1674 gram woog, vocht voor zijn leven. Het enige wat we konden doen was wachten. Tot zijn kleine lijfje zou groeien door sondevoeding, zuurstof en de wil om te leven.

Diep in mij borrelde een groot verzet. Dit wilde ik zo niet. Het hoorde zo niet te zijn dat mijn kind met verbandjes en infuus vastgebonden lag in de couveuse, niet deze onzekerheid en niet de dood die om de hoek loerde. Ik zocht controle maar in deze situatie was er niets waar ik controle over had. Mijn hele leven draaide om zijn leventje. Moegestreden lag ik ‘s avonds uitgeput in mijn ziekenhuisbed.

Toen ontdekte ik dat weerstand en verzet voortkomt uit angst. En dat dit tegen me werkte. Je krijgt soms pijnlijke ervaringen op je bordje. Maar wat die pijn pas echt doet oplaaien is je eigen verzet ertegen en je angst. Overgave is de kunst om vertrouwen te hebben zodat de controle los gelaten kan worden. Overgave is de kunst om het leven te omarmen zoals het komt. Als dat lukt ontstaat er ontspanning en ruimte. Niet weglopen voor wat je voelt is, hoe naar dat gevoel soms ook is, is een eerste stap in de richting van overgave. Je overgeven is een daad van vertrouwen en juist dát sterkt je. Met vertrouwen en mijn sterk groeiende moederliefde koesterde ik hem, verzorgde ik hem, hield ik van hem en mocht ik hem, een week na zijn geboorte voor het eerst in mijn armen vasthouden. Dat gaf kracht. Mijn energie gaf ik niet langer aan weerstand en angst maar aan liefde voor hem zodat hij kon groeien.
Mijn zoon heeft ruim een maand in het ziekenhuis gelegen en is opgegroeid tot een geweldige gezonde vent op wie ik trots ben.

Als je ophoudt met vechten zul je merken dat je heel anders naar het leven gaat kijken, dat bepaalde ervaringen je uitnodigen om de diepere zin ervan te ontdekken. Overgave, aanvaarden van het lot en zoeken naar de diepere betekenis,  is de eerste stap naar inzicht en wijsheid.

Vele jaren later op mijn zestigste onderging ik weer een heftige situatie waarin ik werd uitgedaagd om vertrouwen te hebben en me vol overgave te geven. De oncoloog vertelde dat ik borstkanker had en dat het was uitgezaaid naar 18 klieren in mijn oksel. Ik had me, maanden voor het gesprek, verzet tegen allerlei kwaaltjes en signalen, en mijn lichaam werd steeds zwakker. Je bent niet ineens ‘ziek’. Alles bestaat uit energie, uit trilling. Mijn inzicht tijdens het hele proces op weg naar heling bestond uit het gevoel dat het niet gaat om overwinnen van een ziekte maar om het omarmen ervan.

Vol overgave omarmen betekent niet niets doen. Ik ging aan de slag met de reguliere en complementaire zorg én met positief denken, visualisatie, ik werkte samen met een sjamaan, een herbalist en acupuncturist. Ik betrok niet alleen mijn lichaam in dit proces maar ook mijn denken en mijn geest.  Mijn vertrouwen in het universum was sinds de geboorte van onze zoon alleen maar gegroeid daardoor kon ik vol liefde ermee om gaan in plaats van angstig. Zelfs doodgaan bezorgde me geen angst. Maandenlang leefde ik als een kluizenaar in een soort van cocon. Velen uren bracht ik door op een bed in mijn tuin temidden van de natuur. Ik durfde me volledig over te geven aan de wijsheid en stroom van het universum ongeacht hoe of wat de uitkomst zou zijn.

Het universum bracht me altijd precies waar ik moest zijn, alleen dan op een wijze die vele malen beter was, dan ik vanuit mijn beperkte visie wist te bedenken. De disharmonie met het etiketje kanker zette me ertoe om mezelf en mijn relaties op een andere manier te bekijken en zo uiteindelijk te helen. Vanuit mijn kwetsbaarheid kon ik opnieuw mijn kracht ontdekken.